Daar zat ik dan. Een sterke vrouw die zich zo slap voelde als een vaatdoek. Ik was niet ziek en ik voelde me ook niet ziek, maar ik had wel het einde van het elastiek bereikt. Mijn veerkracht was weg en mijn motivatie was tot een nulpunt gedaald. Tijd om te herijken, om opnieuw te bepalen waarin mijn toegevoegde waarde zit.

Minstens een maand rust

Tijdens de laatste loodjes van de interim-opdracht in Delft maakte ik met mezelf de afspraak dat ik minstens één maand rust zou hebben. Geen vakantie maar een maand zonder acquisitie of netwerkbijeenkomsten. Afkicken van het forensen, opruimen van archieven, het contact met andere zp’ers in Haarlem vernieuwen. Op mijn werkplek in het monumentale Hodhonhuis gaan zitten en op mijn gemak nadenken over een nieuwe koers.

Ontstressen

Naast het hoofdwerk moet ik ook mijn lichaam tot rust laten komen. Ik besloot actief aan mijn gezondheid te gaan werken. Tarwe en suiker heb ik afgeschaft. Het komt er niet meer in. Mijn lichaam moet afkicken van de suiker en van granen, dat duurt wel een paar weken. Consequentie is dat ik mijn eigen eten bereid. Daar neem ik de tijd voor en het is heerlijk om weer met aandacht en liefde eten klaar te maken. Ook krijg ik hulp bij het fysieke ontstressen.

Bewust zijn

Ik ben nu een maand verder. Het gaat goed. Door heel bewust te leven en de tijd te nemen om stil te staan bij mijn handelingen en activiteiten, krijg ik in de gaten wat ik wel of niet van mezelf kan verlangen. Een groot deel van de stress sloeg ik op in mijn lijf, waardoor ik me gespannen voelde zonder een aanwijsbare oorzaak. Van de interim-opdracht in Delft begrijp ik beter tegen welke muur ik was aangelopen: ik ben geen manager!

Wat of wie ik wél ben, daar ben ik nog niet uit. Ik ben een schrijver, maar wat voor schrijver: geen idee. Het hoeft ook nog niet een hokje te zijn. De kunst van het verhalen vertellen biedt mij de grootste uitdaging, maar in welke vorm?
Dus ben ik druk aan het oefenen met verschillende vormen. Zoals deze blog. Iemand zei ooit dat ik een ‘gevoelsjournalist’ ben. Maar wat schrijft die gevoelsjournalist dan, hoe komt dat gevoelsjournalistieke dan tot uitdrukking?

Voorlopig ben ik dus nog aan het onderzoeken. En leuk dat dat is, onderzoeken!