de ideale medewerker voor ICT-communicatie

De ideale medewerker. Sinds kort staat dat op mijn LinkedIn-profiel. Dat komt zo. Wanneer je al zo lang meedraait als ik en je hebt de neiging om je verantwoordelijk te voelen voor de klus en klant, dan ben je vaak in het nadeel. Je krijgt in de loop van de tijd taken toegeschoven, die een ander niet kan of doet. De spreekwoordelijke hete kolen in het vuur.

Ik besteed dus veel tijd aan kiezen wat ik wel of niet doe. Bij iedere vraag of opdracht weeg ik af wat ik ermee opschiet, of ik het waar kan maken, of het leuk is om te doen, of ik met de opdrachtgever kan samenwerken, of het sop de kool waard is, of ik ervan kan slapen ’s nachts.

Op deze manier met je energie (en tijd) omgaan heeft zo zijn nadelen. Het werd tijd om te zoeken naar de oorzaken ervan. Want mijn energieniveau is gedaald naar ca. 5% van een volle accu. Ik kwam er achter dat ik een lastig onder te brengen persoonlijkheidstype heb. 

Allereerst zocht ik het in de kleuren. Volgens mensen die de DISC-indeling aanhangen, ben ik een groen-blauw-type. Dat betekent dat ik zorg voor de verbinding in een team, stabiliteit biedt en loyaal ben. Terwijl de kleur blauw betekent dat ik gestructureerd en ordelijk werk volgens een to-do-lijstje.
Of je bent meer van Profile Dynamics, gericht op drijfveren, Insigths Discovery, naar binnen gericht, en Spiral Dynamics, je bewustzijnsniveau.

Ben je meer van de archetypen van Carl Jung, dan kun je mij kenschetsen als een INFJ of een ‘advocate’. (Misschien is deze test je meer bekend van moeder en dochter Myers-Briggs.) Ik kom als ‘advocate’ het meest tot mijn recht in beroepen, waarin ik alleen werk, een adviserende functie krijg en mij kan concentreren op ideeën en idealen.

Vervolgens onderzocht ik waar ik zelf de meeste behoefte aan heb in mijn werk. Dat is:

  • zelfstandig werken binnen teamverband
  • weinig vergaderen
  • een duidelijk omschreven doelstelling voor te behalen resultaten
  • collega’s die vergelijkbaar werk doen
  • geen leidinggevende positie, wel kennisoverdracht en -deling

Naast deze arbeidsvoorwaarden wilde ik ook een duidelijke sector of branche vaststellen. Inmiddels begreep ik van de recruiters bij de bureaus waar ik sta ingeschreven, dat ik eruit spring als communicatieprofessional in de ICT. Naast ervaring heb ik een goede en zorgvuldige manier van schrijven en communiceren. Bovendien kan ik het vertalen naar leesbare tekst en simpeler bewoordingen.

Maar hoe moeten anderen en ikzelf omgaan met mijn introversie? Wat op anderen wel eens als nukkig of gesloten overkomt, heeft zijn grondslag in introvert zijn. Daarmee behoor ik tot 30% van de wereldbevolking. In een wereld waarin vooral extraversie wordt beloond. “Laat jezelf zien!” of “Doe toch gezellig mee met de groep!” Of selfies maken en posten op Instagram, op Facebook alleen maar over jezelf praten, op Twitter je hart uitstorten.

Facebook heb ik echt al een tijd geleden de deur uit gedaan. Op Twitter bekijk ik vooral achtergrondinformatie en post ik kritisch commentaar op vreemd geformuleerde berichten. Op LinkedIn deel ik vooral vacatures en oproepen van mensen die werk zoeken.

In het boek Ik moet nog even kijken of ik kan van Liesbeth Smit legt de auteur uit hoe introverten zijn als (eigen) baas.

  • Ze geven zorgvuldige reacties en hebben zelden woede-uitbarstingen
  • Ze zijn analytisch
  • Ze zijn goede luisteraars
  • Ze zijn betrouwbaar en risicomijdend
  • Ze zijn redelijk
  • Ze zijn bereid zichzelf uit te dagen.

Ik neem dit lijstje op omdat ik mijzelf hierin helemaal herken! 

Als je als communicatieprofessional communiceert en schrijft in opdracht van anderen, dan ben ik de ideale medewerker. Ga maar na. Je kunt als mijn opdrachtgever ervan op aan dat ik niet boos word over jouw beledigingen of denigrerend gedrag. Ik lok dat gedrag sowieso niet uit, risicomijdend en redelijk als ik ben. Ik luister zorgvuldig naar wat je mij voorspiegelt en analyseer hardop wat de resultaten moeten zijn. Bovendien ben ik in voor iets nieuws.

Waar wacht je nog op? 

N.B. Deze blog heb ik bij nader inzien toch maar weer uit het ronde archief gehaald.