Zelfredzaamheid en zuinigheid. Belangrijke waarden die ik in mijn opvoeding mee heb gekregen. Ik vertaalde dat naar zorgen om financieel onafhankelijk te zijn en mijn spullen onderhouden. Tot nog toe is het me gelukt. Maar het kan altijd beter.

Het ergert me als ik kapotte apparaten naar het milieuplein moet brengen, omdat mijn man noch ik het kunnen repareren. Ook al zijn we best handig, voor mij behoort iets repareren tot het verleden. Sinds ons inkomen voldoende is om iets nieuws te kopen, is de noodzaak om zelf te repareren afgenomen.

En dat stoort me. Net zo erg als de vele hoeveelheden plastic die ik wekelijks in de grijze kliko moet dumpen. Of de kartonnen verpakkingen van goederen die je thuis laat bezorgen. Kan dat niet anders? Naar de supermarkt neem ik mijn eigen boodschappentassen mee. Daar zitten dan altijd minstens 2 netjes voor groente en fruit in en ook nog een oude plastic tas. Die gaan erg lang mee. Kun je nagaan hoe lang de natuur erover moet doen…

We zitten met z’n allen in de kringloop om de opwarming van de aarde tegen te gaan door allerlei oplossingen te zoeken om minder plastic en chemische stoffen te laten produceren. Terwijl die industrieën gewoon doorgaan met produceren. “We onderzoeken alle duurzame opties,” geven ze bijvoorbeeld als argument. Waarbij ze niet vermelden dat tijdens dat onderzoek de oude werkwijze gewoon doorgaat.

Vandaar dat ik spontaan doorklikt op het LinkedIn-bericht over ifixit.com. Dit initiatief is inmiddels uitgegroeid tot een wereldwijde beweging van handige mensen die minder handige mensen helpen om langer met hun spullen te doen. Fietsen, elektrische apparaten, computers, kleding: bedenk het en zij weten het te repareren.

IFixit werkt inmiddels ook samen met Repair Café, die dat natuurlijk al langer doen. Ook al zo’n initiatief waar ik enthousiast van word. Eén van mijn favoriete programma’s op tv is The Repair Shop op de BBC. Er zit zo veel kennis over oude en antieke producten bij die mensen, ik ben er jaloers op.

Vroeger repareerde ik mijn spullen omdat ik geen geld had voor nieuwe. Als ik niet wist hoe ik het aan moest pakken, bracht ik het naar iemand die dat wel kon. En ondertussen veel vragen stellen: waarom gebruik je deze schroevendraaier? Is dat speciale lijm? Waar moet ik op letten als ik het zelf doe?

Zo heb ik stoelen opnieuw bekleed. Een bankje met doorgezakte veren heb ik opnieuw van singels, springveren en bekleding voorzien (ja, ook de siernagels erin geslagen!). Lampjes open gehaald en bedrading vervangen. In de muren geboord om lampen op te hangen. Muren en plafonds geschilderd. Deuren kaal gemaakt met een verfbrander (dat bleek therapeutisch heel nuttig). Enzovoorts.

Het wordt weer eens tijd om mijn handen te laten wapperen, zoals mijn moeder vroeger zei. Eens kijken welke stoel/bank/muur/lamp ik onder handen kan nemen… Help je mee?