Als je mijn blogs vaker leest, dan heb je me vast gemist. Want mijn laatste schreef ik in januari vorig jaar. We zijn nu anderhalf jaar verder. Wat heb ik in die tussentijd allemaal gedaan? En wie ben ik nu? Hoe verander jij zelf als gevolg van je omstandigheden?

Een achtbaan is er niks bij

Dacht ik dat bij het ouder worden ook de tijd vertraagde, niets is minder waar. Integendeel! Mijn leeftijd vordert en ook die van familie en vrienden om mij heen. Dat gaat met identiteitsvragen gepaard. Maar ook met kwaaltjes en aandoeningen die het leven er niet eenvoudiger op maken.

Bijvoorbeeld: er is een nieuwe generatie geboren, zodat ik aan dochter, zus, tante ook oudtante kan toevoegen! Met in mijn achterhoofd mijn eigen oudtantes waarvan er twee non waren en Frans spraken als ze het over jou hadden waar je bij was, voelt mijn leeftijd een stuk zwaarder te dragen.

Identificeerde ik mij in mijn werk vooral met tekstschrijver en communicatieadviseur, dan is dat inmiddels ook veranderd. Nu werk ik als senior webredacteur en contentspecialist, overleg ik met ‘schrijfjuristen’ over de juridische correctheid van content en ben ik op zoek naar wie ik dan verder nog ben.

Verandering is een continue proces

Die twee oudtantes, die hadden het best goed voor elkaar. Zij lieten zich door God roepen en traden in. Teruggetrokken in een klooster met gelijkgestemden konden ze de mate van verandering tot een minimum beperken. Bij hun bezoekjes aan familieleden, die zich wel in huwelijkse staat bevonden met een schare kinderen erbij, konden zij zich achter hun opperwezen verschuilen. Zij waren getrouwd met de kerk. Ook geen sinecure, vermoed ik.

Zelf heb ik nooit de ambitie gevoeld mij te verschuilen. Nog steeds niet. Dus die weg hoef ik ook niet in te slaan. Maar mijzelf presenteren met al mijn hebben en houden, dat heb ik nooit makkelijk gevonden.

Van uitvoerend naar beeldvormend

In de meeste klussen als interimmer voer ik vooral werkzaamheden uit. Iemand zegt dat ik die website op zus en zo manier moet herschrijven, bijvoorbeeld van jargon naar B1-taalniveau. Ik verken het speelveld, zoek mijn rol in het team en ga aan de slag.

Of er moet een contentmigratie worden uitgevoerd en ik moet de contenteigenaren vragen naar wat zij anders willen en wat ze willen behouden. Dan ligt de verantwoordelijkheid nog steeds niet bij mij, ik houd de verantwoordelijken op de hoogte van mijn vorderingen.

Gaandeweg kom ik erachter dat aan bepaalde basisvoorzieningen niet is voldaan. Er is een schrijfwijzer maar die is in hele algemene bewoordingen opgesteld en er zijn geen formats. Men is op de hoogte van B1 maar de overheidscampagne Direct Duidelijk is hen niet bekend. Of de stijlgids is sinds 2017 niet meer herzien. Mijn kennis van de Nederlandse taal en begrijpelijk en toegankelijk communiceren is enorm gegroeid en die kennis wil ik delen.

Teken beslisbomen

Vorig jaar woonde ik het Taalcongres bij in Haarlem met een inspirerende en grappige masterclass in beslisbomen maken van Katinka Polderman. Ik heb na afloop haar boekje gekocht en lees iedere vrijdag in de Volkskrant met plezier waarover ze nu weer keuzes maakt.

In mijn huidige opdracht verloopt het proces niet zo vlekkeloos; er zijn een aantal frustrerende factoren die steeds weer iets tussen de spaken van het wiel steken. Ik koos ervoor om mijn frustratie met humor te bekijken en bingo! Mijn eerste beslisboomvraag was geboren.

Niet alleen was ik zelf heel tevreden, de eerste beslisboom werkte ook op de lachspieren van mijn collega’s. Een tweede en een derde volgden. Inmiddels heb ik al meerdere beslisbomen getekend en de laatste is voorlopig nog niet in zicht. Een aanvulling op mijn identiteit!