Het tweede blog over narratieve journalistiek gaat over het mixen van verschillende media om je verhaal over te brengen. In onze flink gedigitaliseerde samenleving zijn er veel media bij gekomen: radio, audiovisuele vertellingen, apps, Lees verder mixing media in narratieve journalistiek
Afgelopen weekend was ik op een congres in Boston, USA, over narratieve journalistiek. Ik wilde er heen, omdat het vertellen van échte verhalen de volgende stap in mijn loopbaan is. Ik zal nog andere blogs schrijven over dit congres. Vandaag vertel ik in het kort waarom ik zo gecharmeerd was van Jacqui Banaszynski. Lees verder de kunst van het interview
Woon je in een dorp en wil je wel eens weten wie er allemaal in jouw dorp wonen? Of ken je je buren alleen van een kopje suiker lenen maar weet je niet hoe zij hun dagen doorbrengen? Lees verder trots op NOORD
Damocles werkte voor koning Dionysius en vond dat zijn werkgever de gelukkigste mens op aarde was. Dionysius gunde zijn werknemer blijkbaar een dagje meegenieten. Hij presenteerde hem spijzen en dranken en andere geneugten van het koningschap. Bovendien mocht de gelukkige werknemer ook één dag op de troon plaatsnemen. Maar dan wel met een scherp zwaard boven zijn hoofd, dat aan één paardenhaar hing. Want over de troon beschikken betekent tegelijkertijd dat je ook beducht moet zijn op gevaar, was de redenering van Dionysius.
Dat gevoel, dat er gevaar dreigt terwijl je juist iets leuks in het vooruitzicht hebt, dat is gerelateerd aan het gegeven dat er naast geluk ook duisternis moet bestaan. Zonder kwaad geen goed, zonder nacht geen dag, zonder dood geen leven.
Aan alles zit twee kanten, net als aan een medaille. Spring je een gat in de lucht dat je in deze tijden van stijgende werkeloosheid een goeie baan hebt gevonden, een tijdje later vervloek je je keuze omdat je iedere dag kruipend over de weg in een file moet rijden.
Dat gevoel dat je iets boven het hoofd hangt, dat kan soms oplopen tot ondraaglijke proporties. Een last ligt er op je schouders, ieder moment kan er iets slechts gebeuren, de punt van het zwaard raakt je kruin. Tijdens het tweede halfjaar van 2009 kon ik niet of nauwelijks opdrachten vinden. Dat gevoel hing steeds om mij heen. Ik maakte mezelf wijs dat ik geen leuke dingen mocht doen, want dan juist zou er iets slechts gebeuren.
Inmiddels lijkt in deze periode van mijn leven bijna alles goed te gaan. En als er iets niet lukt of niet naar mijn zin is, dan vind ik wel een manier om te voorkomen dat ik me daardoor gespannen ga voelen. Om mij heen zijn veel goeie en lieve mensen, die het beste met me voor hebben en mij het gevoel geven dat ik een graag geziene gast ben.
Is dat dan de andere kant van de medaille, vraag ik mij af. Heb ik hiervoor te veel met het zwaard van Damocles boven mijn hoofd geleefd en is die paardenhaar nu eindelijk door maar is het zwaard naast de troon neergekomen?
Men zegt meestal dat het niet interessant is om te horen over hoe goed het met je gaat. Maar je weet pas dat het goed met je gaat als je eerst de kwade of slechte periode hebt overwonnen. Je kunt het goede dus ook niet los zien van het kwade of slechte, er zijn altijd en overal twee kanten aan. Dát gegeven accepteren (en ophouden alles te willen benoemen) is voor mij misschien wel het belangrijkste voornemen voor 2014.
En die paardenhaar? Ach. Men zegt niet voor niets dat een paardenharen deken bijna onverwoestbaar is…
Vorige week hebben mijn drie kantoorgenoten en ik de bij IKEA gekochte inrichting voor onze nieuwe kantoorruimte in het Hodshon Huis verhuisd, plus onze spullen vanuit de Jansstraat. Het Hodshon Huis is een monumentaal pand aan het Spaarne, tegenover het Teylers Museum in hartje Haarlem. Sta je in de erker in onze kamer, dan heb je een geweldig uitzicht over dat stukje historische binnenstad, met pontificaal in beeld de gemankeerde toren van de Bavokerk op de Grote Markt. Het is overdag mooi en ’s avonds ook.
Het had wat voeten in de aarde voor we zover waren. Er moest natuurlijk internet komen, het tapijt moest schoongemaakt, alle muren moesten geschilderd, en er moet nog een pantry worden ingebouwd in onze unit. Ook moeten we gezamenlijk nog besluiten waar de vergadertafel komt en of er yogamatjes en zitzakken een plekje krijgen voor de broodnodige ontspanning. Dat neemt niet weg dat het vooruitzicht dat ik de komende tijd hier kantoor houd, mij nu al inspiratie geeft voor de toekomst.
De laatste twee dagen van 2013 hebben we de kasten in elkaar gezet en de ruimte ingericht. Vandaag zijn we met drie van de vier bewoners in onze kamer aan het werk en het voelt helemaal goed. Expres wilde ik niet bij het raam zitten op het gevaar af dat je de hele tijd naar buiten gaat zitten staren. Nu kan ik mijn collega in de ogen kijken als we met elkaar praten. De muziek staat nu wat verder weg en is daardoor minder indringend. Er ligt tapijt op de vloer, zodat mijn voetstappen niet langer als koude klanken op het laminaat klinken.
Dit jaar gaat een bijzonder jaar worden. Net als vorig jaar en het jaar daarvoor en het jaar…
